rubilin kışı...

"bu anılar öldürecek beni

heyhat, yaşarken unutabilir miyim?"

Yukovski

senin kıyılarına karlı bir günde geldik
sen sessizlik içindeydin
çayları söyledik ve sobanın başına kurulduk bir kahvede
zamanın ağır aktığı bir kış kahvesinde 
soğuktan üşüyen ellerimizi ısıtırken
muzip çocuklar gibiydik
biz hep çocuk gibiydik 
gülmemiz gülmek
ağlamamız ağlamak.
hiçbir hesabın kurulmadığı, 
ve uzak kaçışların tuhaf planlarının konuşulduğu anlarımız vardı ...
biz kaçamadık biliyorsun
biz bunu biliyorduk sanırım
saatler geçiyordu, günler geçiyordu
ama geçmiyordu senin olan an.