ölü at...

kırık dökük bir bisikletin selesinde 
babam önde ben ardında gidiyoruz
çocukluk böyle geçti
babam önde, ben ardında...
o pedala bastı, gidonu ağır işçi elleriyle kavradı.
çocukluk o sokaklarda akıp gidiyordu 
az konforlu, çok mutlu...
sonra babam gitti
ben gömüldüm o kırmızı bisiklete
tamir etmek için...
çocuk ellerimle somunlarını söktüm, pullarını çıkardım,yağladım
ama toplayamadım hiçbir şeyi yeniden.
herşey saçıldı, zincir paslandı, göbek dağıldı
bisiklet bir daha çalışmadı, bir yerlere kayboldu...
belki de 
erkek ölünce giden at oydu, babam için...
benim için çocukluk o kırmızı bisikletin kendisiydi...