depresif

gece söylenen bir sözcük çağırıyor bizi
soyun bana
soyun.
ölüm kadar yalnızlaştığım geceler bitsin....

ölüm ve kan ayinleriyle tapınan kalabalıklar dolu sokaklar
ben hiçbir arzu duymadan ölebilirim oysa
ölüme ve kana bunca tapınan kalabalıklar arasında

geceleri sözcüklerden seni kuruyorum ben
işim gücüm budur

soyun ve yaralarını göreyim
soyun bedeninde dolaşan kara öfkeyi göreyim
soyun kendimi göreyim...

manik....

sen siyah çiçeklerin yetiştiği gece bahçelerindesin
geceleri çatlayan tohum senin gögüslerinde açıyor
sen geceleri açılıyorsun benim sularıma...
ben geceleri sana babı esrar okuyorum yırtık sayfalarından kitabın.

bir yitik, başka bir yitiğin derinlerinde duruyor biz bir geceye varınca
ve gece seninle beni aynı dünyaya doğruruyor....

ey acı

jiletle kazıyoruz şimdi sözcükleri duvarlardan
kara bir irin dökülüyor vebalı sözlerden
terk edilmiş evlerde bir kuytuya terk edilmiş sözler
bir kenarda acımasızlığa terk edilmiş fotoğraflar
duvarlarında parmak izlerinin kriminal suçları
ey acı 
sen ne büyüksün....
18 temmuz....